Suhu: Turun naik suhu menimbulkan pelbagai cabaran kepada pemancar paras cecair. Pada suhu tinggi, bahan yang terdiri daripada pemancar boleh mengalami pengembangan haba, mengubah dimensi fizikal dan sifat mekanikalnya. Fenomena ini melangkaui pengembangan semata-mata; ia boleh menyebabkan tegasan dalam bahan, yang berpotensi membawa kepada perubahan mikrostruktur atau ubah bentuk. Pengedap, diafragma dan komponen elektronik sangat terdedah, kerana prestasinya mungkin merosot di bawah tekanan haba. Sebagai contoh, pengedap elastomer mungkin kehilangan daya tahannya, menjejaskan keupayaannya untuk mengekalkan pengedap yang ketat, manakala komponen elektronik mungkin mengalami perubahan dalam kekonduksian atau ciri prestasi. Selain itu, pembezaan suhu merentas komponen boleh mendorong kecerunan terma, memburukkan lagi kesan ini dan memperkenalkan sumber ralat tambahan. Sebaliknya, suhu rendah boleh menyebabkan pengecutan bahan, berpotensi menghalang pergerakan bahagian yang bergerak atau menyebabkan pengedap menjadi kaku dan kehilangan kelenturannya. Kitaran terma, yang lazim dalam aplikasi tertakluk kepada perubahan suhu yang pantas atau beroperasi dalam persekitaran yang melampau, memburukkan lagi cabaran ini dengan meletakkan bahan kepada tekanan berselang-seli, mempercepatkan keletihan dan berpotensi membawa kepada kegagalan pramatang.
Tekanan: Variasi tekanan mewakili cabaran yang menggerunkan untuk pemancar aras cecair, terutamanya dalam aplikasi yang dicirikan oleh persekitaran tekanan tinggi atau perbezaan tekanan yang ketara. Dalam keadaan sedemikian, komponen pemancar tertakluk kepada tegasan mekanikal yang boleh melebihi kekuatan hasil mereka, yang membawa kepada ubah bentuk, ubah bentuk plastik, atau bahkan kegagalan bencana. Sebagai contoh, diafragma, yang biasa digunakan dalam pemancar sensitif tekanan, mungkin mengalami pesongan atau pecah yang berlebihan di bawah tekanan tinggi, menjejaskan keupayaannya untuk memberikan ukuran yang tepat. Begitu juga, komponen struktur seperti perumah, bebibir atau kurungan pelekap mungkin mengalami ubah bentuk atau retak keletihan jika tidak direka bentuk secukupnya untuk menahan tekanan yang dikenakan. Pembezaan tekanan merentas elemen penderiaan boleh memperkenalkan ralat pengukuran, terutamanya dalam pemancar berasaskan tekanan pembezaan, yang memerlukan algoritma pampasan untuk mengambil kira kesan ini. Variasi dalam tekanan proses boleh memberi kesan kepada ketumpatan dan kebolehmampatan cecair proses, mengubah kepala hidrostatiknya dan menyukarkan pengiraan pengukuran aras. Memilih komponen berkadar tekanan dan menggunakan amalan reka bentuk yang teguh adalah penting untuk memastikan kebolehpercayaan dan ketepatan pengukuran paras cecair dalam persekitaran tekanan tinggi.
Komposisi Kimia: Keserasian kimia adalah pertimbangan utama dalam reka bentuk dan operasi penghantar aras cecair, terutamanya dalam aplikasi yang melibatkan cecair agresif atau menghakis. Pendedahan kepada cecair sedemikian boleh mencetuskan kesan yang memudaratkan, daripada kemerosotan bahan kepada kegagalan bencana. Bahan kimia menghakis boleh menyerang integriti struktur komponen penghantar, menyebabkan pitting, retak atau kekosongan. Sebagai contoh, komponen logam mungkin mengalami tindak balas kimia, yang membawa kepada kakisan atau kakisan galvanik jika terdedah kepada logam atau elektrolit yang berbeza. Bahan bukan logam seperti polimer atau elastomer mungkin merosot di bawah pendedahan kimia, kehilangan sifat mekanikalnya atau mengalami pembengkakan kimia. Cecair pelelas, yang mengandungi pepejal terampai atau bahan zarahan, boleh memburukkan lagi haus pada bahagian yang bergerak atau elemen sensor, mempercepatkan keletihan mekanikal dan menjejaskan ketepatan pengukuran. Cecair likat membentangkan set cabaran mereka sendiri, menghalang mobiliti bahagian yang bergerak atau menghalang aliran bendalir dalam pemancar, dengan itu menjejaskan masa tindak balas dan prestasi dinamik.
Diafragma rata penuh berulir PB83 2
